Pretekstem do spotkania jest jej najnowszy tomik poezji "Poetyckie wizyty śmierci", zawierający refleksje autorki nad śmiercią często zabarwione czarnym humorem.

Bogumiła Żongołłowicz, urodzona w Słupsku, dzisiaj mieszkająca w Sydney, znana jest jako dziennikarka, poetka, pisarka, biografka, dokumentalistka. Studiowała filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Słupsku i na Uniwersytecie Gdańskim oraz dziennikarstwo, edytorstwo i nauki polityczne na Uniwersytecie Warszawskim.
W 2003 doktoryzowała się z zakresu slawistyki na Macquarie University w Sydney. Debiutowała poezją na łamach „Głosu Pomorza” w 1983. Jest autorką ponad tysiąca artykułów prasowych, które ukazały się w dziennikach i czasopismach krajowych i polonijnych, m.in.: „Kultura” (Paryż), „Nowy Dziennik” (Nowy Jork), „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza” (Londyn), „Polityka” (Warszawa), „Goniec Pomorski” (Koszalin), „Głos Pomorza” (Słupsk), „Integracje” (Warszawa), „Przegląd Tygodniowy” (Warszawa), „Kurier Zachodni” (Perth), „Tygodnik Polski” (Melbourne), „Wiadomości Polskie” (Sydney). „Policjanci. Policyjny Magazyn Historyczny 2009” (Kielce).
Autorka książek: Lato w Surrey (1984); Andrzej Chciuk. Pisarz z antypodów (1999, 2021); Śmierci nie moje (2002); Kabaret „Wesoła Kookaburra” (2004); O pół globu od domu. Obraz Polonii australijskiej w twórczości Andrzeja Chciuka (2007); Śmierci mi bliskie (2008); Jego były «Czerwone maki...». Życie i kariera Gwidona Boruckiego – Guido Lorraine’a (2010); (Nie)śmiertelnie (2016); Konsul. Biografia Władysława Noskowskiego (2017); (Nie)śmiertelnie. Z komentarzem Adama Kubackiego (2018); (Nie)śmiertelnie. Z komentarzem Artura Cembika (2018). Patches for my Soul (2023) i Poetyckie wizyty śmierci (2023). Wiersze autorki można również znaleźć w przeróżnych antologiach i zbiorach.
Zainteresowania naukowe Bogumiły Żongołłowicz koncentrują się wokół losów Polaków w Australii po II wojnie światowej, ich wkładu w rozwój kultury i nauki Polski i kraju osiedlenia.